Bavarian summer

Właściwie to wydawało mi się, że dłużej mnie tu nie było,

ale te, jak się okazuje, 20 dni to wcale nie jest taki szmat czasu.

Chociaż zdaję sobie sprawę, że w blogosferze czas płynie inaczej

i na zasadzie "co z oczu to z serca" - gdy zbyt długo cię nie ma

to prawie tak, jakby cię tu w ogóle nie było :-)

W takich chwilach cieszę się po prostu, że nie muszę blogowaniem na życie zarabiać

i jak mi się tak strasznie nie chce i rozleniwienie blogowe mnie ogarnia,

i negacja po raz kolejny (który to już raz???) to sobie nie bloguję.

No i już.

Ale oto jestem :-) I to też tylko dzięki wrodzonej przekorze.

I jeszcze w sprawie protestu.

Bo chcę zaprotestować przeciwko żegnaniu się z latem.

Stanowczo!!!

Przecież każde dziecko wie, że lato nie kończy się z ostatnim dniem sierpnia.

Dlaczegóż więc od kilku dni atakują mnie blogowe nagłówki krzyczące:

goodbye Summer???

Nie wyganiajcie jeszcze tego wyjątkowego lata.

Niech w spokoju dotrwa do swoich ostatnich dni...

Może już nie będzie takie ciepłe, takie słoneczne, takie wakacyjne,

ale ten wrześniowy schyłek lata też przecież swój urok ma. Prawda?

My większość lata spędziliśmy "u nas" na Bawarii.

Lipiec pod znakiem gości (i intensywny czas w pracy) i wycieczek bliższych i dalszych,

ale to relacjonowałam TUTAJ, więc dubli nie będzie :-)

W sierpniu oczywiście wyjazd (za krótki!!) do Wa-wy na egzaminy

i pomieszkanie w naszym polskim M (rok nas tam nie było!!)

Po powrocie z PL i wstępnym ogarnięciu blogowego lenia

odwiedzałam oczywiście Was, choć często incognito :-)

Przy okazji tego odwiedzania trafiłam na dwa artykuły,

pod którymi podpisuję się wszystkimi kończynami.

Jeden u Asi i drugi i u Ilonki.

Trafiła się mi też miła niespodzianka w postaci wyróżnienia

wyglądu mojego bloga przez Karolinę, która, jak wiadomo,

jest profesjonalistką w tym tym temacie :-)

Wyróżnienie tym bardziej cieszy, bo w wygląd mojego bloga

nie zainwestowałam ani złotówki, nie użyłam "kupnego" szablonu
(bo takie też było moje założenie od początku: bloguję bezinwestycyjnie)

Doczytałam to i tamto w sieci, wykorzystałam to, co oferuje blogger za free,

wymyśliłam sobie wianuszkowe logo (które zrealizował mój syn)

i uprzątnęłam wszystko, co zbędne.

Miło usłyszeć, że może się podobać.

I że jak się chce, to można :-)

To co? Letnikujemy jeszcze? Of course!!

Choć właśnie pada pierwszy wrześniowy deszcz, który usilnie stylizuje się na jesienną szarugę

ja jeszcze z nadzieją oczekuję kilku letnich akcentów.

Takiego późnoletniego czil-ałciku

Do usłyszenia!!