Cekinowy upgrade doniczkowy {DIY}

Wyznanie: mam słabość do cekinów. W sumie to niegroźne, jednakże cekin ma to do siebie, że gdy człowiek się zapomni, łatwo przekracza granice przyzwoitości (czytaj: kiczu). Chociaż może wcale nie? Wszak cekin niczego nie udaje, pod nic się nie podszywa. Nie jest cyrkonią udającą diament. Nie jest kawałkiem przezroczystego plastiku udającego kryształ. Nie jest kawałkiem gipsu udającego cegłę. Cekin to cekin. Cekin jest sobą. Tym samym idealnie wpisuje się w moją filozofię bycia sobą. Zawsze i wszędzie. Nie podszywać się. Nie udawać. Nie kreować. Nie naśladować ślepo. Nie robić sobie z mózgu wody.

Do cekinów miałam niezdrowy pociąg już od małego. W szkatułce z biżuterią mojej mamy, trzymanej w najwyżej położonej szafce PRL-owskiej meblościanki koloru słomianego (zwanej przez niektórych pawlaczem) schowana była opaska na głowę. Nie była to jednak jakaś zwykła opaska, o nie! To była opaska zrobiona ze złotych cekinów i używana była tylko i wyłącznie na okoliczność Sylwestra. 

Złote cekiny! Bajka! Wdrapywałam się po tej meblościance by chociaż zajrzeć do tej szkatułki na chwilę. Może nawet dotknąć tego cuda!

Inne moje wspomnienie z dzieciństwa, które też obwiniam za moje cekinowe opętanie to serdak. Ten ludowy gorsecik z przecudownym haftem! Zobaczyłam go kiedyś na balu przebierańców u jednej dziewczynki i od tamtej pory nie mogę zapomnieć. Całe dzieciństwo taki mi się marzył, ale nie było mi dane. Czy zasadne byłoby spełnianie tego marzenia w wieku 41 lat? I gdzie ja w nim pójdę? Do pracy? W sumie to nie jest taki głupi pomysł.

Tymczasem próbuję zagospodarować kilometry taśmy cekinowej, której szczęśliwą posiadaczką zostałam w celu zrealizowania jednego z moich ulubionych (o ile nie najulubieńszych) projektów DIY (jak on wyglądał możecie zobaczyć TUTAJ i TUTAJ).

I tak oto narodziło się wielce filozoficzne pytanie: czy można opatulić doniczkę cekinami? I czy nie będzie to zbyt kiczowate? Ciekawe co na to powiedziałaby Coco? Zapewne coś w ten deseń: 

Kochana! Jeśli paznokcie, to tylko czerwone. Jeśli sukienka, to tylko mała czarna. Jeśli doniczka, to tylko cekinowa.

Też tak uważam.

Ona bierze terakotową doniczkę, klej magic i taśmę cekinową. Potem siedzi i nawija, nawija, nawija.
Voila!

Jakoś tak wyszło, że ta cekinowa doniczka idealnie wpisuje się w klimat mojego biurka i okolic gdzie raczej nie znajdziecie wyrazistych kolorów (oprócz czerwonej lampki). Próbowałam kiedyś zorganizować sobie miejsce do pracy bardziej kolorowo, potem próbowałam z pastelami (zapewne było to na fali blogowej popularności pasteli właśnie), ale nic z tego nie wyszło, więc jest jak jest: biel, srebro, czerń. Tendencyjnie. W związku z powyższym uważam, że zielony akcent w postaci roślinki jest jak najbardziej wskazany. W ogóle dobrze jest mieć w miejscu pracy roślinki, prawda? To wręcz absolutny must-have na biurku! Macie u siebie coś zielonego? Pochwalcie się co :)

XOXO