Stół styczniowy czyli futro i jabłuszka hasselback {przepis}

Nie lubię składać obietnic, co do których nie mam pewności, że będę mogła je zrealizować. Nie obiecuję nawet sobie samej, jeśli wiem, że mogę mieć pod górkę. Bo potem jakoś tak głupio, a klasyk wyraźnie mówi: "nie obiecuj, kiedy jesteś szczęśliwy, nie odpowiadaj kiedy jesteś zły, nie decyduj kiedy jesteś smutny". 

Dzisiaj łatwo by mi było naobiecywać (przede wszystkiem sobie) różnych różności, bo właśnie rozpoczynam zimowy urlopik (tak, już drugi) i przede mną roztacza się wizja dwutygodniowego dolce far niente. Mogłabym na przykład naobiecywać teraz Wam i sobie posty co dwa dni. Mogłabym naobiecywać rozpoczęcie nowego cyklu pt "Stół...". Mogłabym też dać sobie uciąć rękę, że zrealizuję wszystkie genialne DIY, które są na liście oczekującej. 

Nie zrobię jednak tego. Nie zrobię, choć kusi, bo wiem, że te dwa tygodnie szybką zlecą i wrócę w wir codzienności, w której blogowanie w żaden sposób nie ma szans wskoczyć chociażby do pierwszej dziesiątki priorytetów.

Zeszły rok był bardzo intensywny pod względem zawodowym, nie inaczej będzie i w tym roku. Nie narzekam jednak, bo grzechem by było narzekać, że się ma pracę, którą w dodatku się lubi. I to z wzajemnością. Mogę zatem oficjalnie obiecać, że od czasu do czasu siądę sobie przy komputerze, ale nie w celu opracowania ćwiczeń gramatycznych przygotowujących do CAE tylko w celu stworzenia contentu.

Nie, nie przywidziało się Wam. Już nie będę pisać postów. Będę tworzyć content. Zgodnie oczywiście z trendami, bo teraz pisanie postów jest passe, teraz wszystkie blogerki tworzą content. Nawet te, które nie mają zielonego pojęcia o podstawowych zasadach interpunkcji czy składni (a takowe są nawet wśród blogerek "topowych", o zgrozo!) są content creators. Wykombinowałam więc sobie i ja taką nieskromną teorię, że jako posiadaczka oceny celującej z matury z polskiego, znająca dwa języki, w tym jeden biegle, mogę spokojnie przystąpić do kreowania kontentów. Jak myślicie? Mogę? No to jedziemy!

Dziś kontentować będę, tak w skrócie mówiąc, o futrach i jabłuszkach hasselback. Wiecie, jeżeli cokolwiek w kontekście kulinarnym opatrzone jest słowem hasselback oznacza to, że ma nacięte plecki. Plecki nacina się po to, by delikwent przyjął więcej aromatów, ale i po to, by piękniej wyglądał. A może przede wszystkim po to?

Jak zrobić jabłka hasselback?

Podaję przepis na dwie osoby, po jednej połóweczce dla każdego. Jeśli chcecie przygotować jabłuszka dla większej ilości osób zwiększacie oczywiście odpowiednio ilość składników.

Potrzebujesz:

1 jabłko (lub dowolną ilość), np Ligol

1 łyżkę syropu klonowego

0,5 łyżeczki gałki muszkatołowej

0,5 łyżeczki cynamonu

Jabłuszko obieram, kroję na pół, usuwam gniazdo nasienne. "Grzbiet" jabłuszka nacinam w równych odstępach uważając, by nie przeciąć do końca. Połóweczki jabłka układam w naczyniu żaroodpornym. Z podanych składników przygotowuję "marynatę" i za pomocą pędzelka rozsmarowuję ją po jabłuszku (po naciętej stronie). Jabłka piekę przez ok. pół godziny w piekarniku nagrzanym do 200 stopni. Podaję ciepłe z gałką lodów waniliowych. Mega!!

Do takiego wybitnie zimowego deseru proponuję stół w równie wybitnie zimowym anturażu: zamiast obrusu wełniany szal w kratę, zamiast tradycyjnych podkładek kawałek futerka (sztucznego ma się rozumieć!), inspiracja z Pottery Barn, przyznaję, do tego oczywiście gałązki sosnowe lub świerkowe (no w każdym bądź razie coś iglastego) i oczywiście drewno i świece. Ta dam i mamy klimat prawie jak w alpejskim chalet. A tak się składa, że to mój ulubiony klimat.

Kto w to wchodzi?

Pozdrawiam cieplutko ze swojego podwarszawsko-alpejskiego chalet'u. Wpadajcie na jabłuszka w syropie klonowym :-)

XOXO

 PS - dobre było :-)