Czego nie wyniosłam z domu. Makramowa torba {DIY}

Być może jestem osobą przekorną. Chociaż raczej wolę określenie: krytycznie myślącą. Jak przystało na zodiakalnego byka upór (przez niektórych mylnie nazywany upartością) to moja cecha flagowa, choć teraz już niekoniecznie, gdyż, jak mi się wydaje, wykonałam solidną dawkę pracy nad moim charakterem i teraz potrafię już odpuścić. Przynajmniej z pozoru, bo jeśli na czymś mi naprawdę zależy, będę starować zza kulis aż sprawy pójdą w pożądanym przeze mnie kierunku. W tym z kolei pomaga mi kolejna bycza cecha: cierpliwość. Mam jej tyle, że spokojnie mogłabym obdarzyć kilkadziesiąt raptusów i wciąż by mi jej nie brakło.

To powiedziawszy (w końcu głośno i publicznie) dochodzę do wniosku, że być może to właśnie moje cechy charakteru przyczyniły się do tego, że więcej z domu nie wyniosłam niż wyniosłam. To dziwne, ale już w bardzo młodym wieku miałam jakieś takie wewnętrzne przekonanie, że nie trzeba pewnych rzeczy robić tylko dlatego, że inni tak robią, i że można inaczej, po swojemu. A ponieważ raczej nie należałam do osobników szczególnie buntujących się, to bagaż tych wszystkich rzeczy, których sensu nie widziałam wysypał się z walizy, niczym zawartość puszki Pandory.

A oto randomowa lista pt "Czego z domu nie wyniosłam":

• ubrania "do kościoła" i "od święta"

Strojenie się na niedzielę i od święta jest dla mnie totalną abstrakcją. Ubranie, wiadomo, ma być czyste i schludne, dopasowane do okoliczności i sytuacji, ale wyodrębnianie specjalnych zestawów kościołowych nie znajdzie u mnie zrozumienia. Nienawidzę kupować ubrań z przeznaczeniem tylko  na konkretną okazję (np. czyjś ślub). Nie znajdziecie też u mnie w szafie żadnych kostiumików, komplecików i garsonek. Moje dziecko nigdy nie miało spodni "na kant", białej koszuli z krótkim rękawkiem i pseudo-garniturowej kamizeleczki.

• zostaw to, to "na potem", "na święta", na kiedyś tam

Ale na pewno nie na dziś. Chowanie, odkładanie, przechowywanie, czekanie na jakieś specjalne okazje. Życie jest specjalną okazją! Każdy dzień jest specjalną okazją! Rozumiem, jest głeboka komuna, ale skoro juz udało się zdobyć ten papier toaletowy, to podcierajmy nim tyłek teraz, a nie w święto. Skoro już jest ta czekolada, to zjedzmy ją, a nie przechowujmy w zamykanej na kluczyk szafce, na chwilę bardziej godną zjedzenia kosteczki czy dwóch niż chwila obecna. Co mi po czekoladzie skoro nie mogę jej zjeść!

• mycie okien

Dlaczego okna należy umyć przed świętami? Czy święta nie odbędą sie jeżeli okna nie zostana umyte? Sprawdziłam wielokrotnie, czy to Wielkanoc, czy to Boże Narodzenie, bez mycia okien mają ten sam wymiar. A może nawet i wiekszy, bo człowiek nie jest urobiony po pachy. Moje założenie jest proste: myję okna gdy są brudne i gdy mam czas i ochotę na ich umycie. Koniec kropka.

• bo co ludzie powiedzą?

A co do jasnej cholery mnie interesuje co ludzie powiedzą? Jeśli mają z czymś problem, to jest to tylko i wyłącznie ich problem. Spędzać życie zastanawiając się nad cudzą opinią? Nie, dziękuję.

• bo tak wypada

Wypada nie krzywdzić innych i nie postępować wbrew sobie. I to w zupełności wystarczy dla spokojności sumienia. Bo uczciwym trzeba być, nie tylko wobec innych, ale także wobec siebie.

• kryształy

Mam awersję do zbierania kurzołapów, tudzież do degradowania przedmiotów użytkowych do roli kurzołapów właśnie. Nienawidziłam cosobotniego odkurzania przerośniętej kolekcji kryształowych kieliszków, dzbanków, wazonów, cukiernic. W moim domu 95% rzeczy jest użytkowa. Nie od święta, nie od wielkiego dzwonu, ale wtedy gdy jest potrzeba. Nie mam obrusów na specjalne okazje, nie mam wyszukanego zestawu obiadowego ani sreber.

• nie, bo nie

Czy ja w ogóle muszę to rozwijać? Jeśli czegoś mi zabraniasz, to podaj argument. Przekonaj, wytłumacz.

• za mamusię, za tatusia

Wciskanie jedzenia dziecku, które akurat nie ma na to ochoty. Ileż ja walk stoczyłam o to z moją mamą, która oczywiście miała inny pogląd w tej sprawie. Mój instynkt (choć byłam bardzo młodą mamą) podpowiadał mi jednak, że karmienie dziecka "na śpiku" do niczego dobrego nie prowadzi. Zgłodnieje to zje. I zupa wcale nie musi być zabielana śmietaną. Biedne moje dzicko wychowane na jogurcie naturalnym: 185 cm i 85 kg żywej wagi.

• pod kloszem

Chowanie pod kloszem chyba zawsze przynosi skutek odwrotny do zamierzonego. Wiem to z autopsji. To jest krzywda dla dziecka. Pomimo, że byłam/jestem matka kwoką starałam się dawać możliwie jak najwięcej luzu swojemu dziecku, nie negować jego dziecięcych czy młodzieńczych wyborów i nie zabraniać poznawania życia organoleptycznie i zdobywania wiedzy empirycznie.

A tak na marginesie to machnęłam sobie shopperkę metodą makramową. Spodobało mi się! Robi się to mega szybko i nawet fajnie wygląda! Polecam Wam zrobienie sobie takiego przydatnego gadżetu, ale jeśli to miałaby być Wasza pierwsza przygoda z zaplataniem węzłów makramowych (choć akurat ten, który ja używam jest najłatwiejszy) to lepiej sobie poćwiczyć i zrobić jakąś prostą makramę, np TAKĄ.

W euforii próbowałam nawet zrealizować tutorial, ale w połowie drogi jakoś mi przeszło (chyba już jestem za stara na takie zabawy), więc mam tylko skróconą wersję:

Jak widzicie wykorzystałam element nieużywanej już przez mnie torby i zrobiłam z tego rączkę. Do tego potrzebne będzie 20 kawałeczków sznurka bawełnianego o długości minimum 2 m (zależy jaką długą chcecie torbę, moja ma ok 35 cm). Z jednej strony rączki zaplatacie 10 sznurków i z drugiej robicie to samo. Potem łączycie dwie strony, zaplatacie do końca, zbieracie wszystko razem i związujecie mocno kawałkiem sznurka, odwracacie na prawą stronę i gotowe. 

Siatka rodem z PRL-u gotowa do lansowania się po Warszaffce.

(Jeśli wpiszecie w Pinterest lub Google hasło "easy macrame bag tutorial" to na pewno znajdziecie coś fajnego)

Pozdrawia Was kobieta pracująca, ale nie-matka-Polka (to kolejna rzecz, której nie wyniosłam z domu). Dopiszecie coś do tej listy?

XOXO