Pamiątki z podróży. Chimney cake BIY.

Kanapka z łososiem na targu rybnym w Bergen (bagatela 50 NOK czyli 25 zyla). Wiadomo, 

smakować musi. Kanapka śledziowa w Kopenhadze. Najlepiej mi smakuje nasz "polski" 

śledzik. Kawior z tubki w Sztokholmie. Generalnie rzecz biorąc - fanką kawioru nie jestem. 

Uważam, że jest przereklamowany. Paella "na bogato" w Lizbonie. Pycha! Tapas 

w Barcelonie. Małe rozczarowanie. Fish and chips w Londynie. Yes yes yes! 

I mogłabym tak jeszcze długo, ale nie o to chodzi by wymieniać teraz wszystkie pozycje naszego 

podróżniczego menu. Chodzi o ten fakt, że podróże o idealna okazja do spróbowania lokalnej 

kuchni, nowych smaków, często dla nas obcych. Bo czyż nie jest tak, że tort Sachera smakuje 

najlepiej we Wiedniu a pizza gdzieś w małej pizzerii w Pizie? Ja uważam, że dokładnie tak jest! 

I nawet sam Hans Kloss miał podobne zdanie w tej kwestii :-)

Ale uprzedzam, jeśli chcecie sprawdzić, czy rzeczywiście najlepsze kasztany są na placu Pigalle 

możecie się mocno rozczarować. Ich brakiem.

Bo na ten niepowtarzalny smak składa się tak wiele rzeczy! Nie tylko walory kulinarne, ale cała 

atmosfera, którą chłoniemy podczas podróży, poczucie tego, że właśnie dorzucamy coś nowego do 

naszego bagażu doświadczeń i wspomnień. Do kolekcji pamiątek. Jedynej i niepowtarzalnej. Bo 

wiecie, ja kolekcjonuję smaki. Z podróży przywożę zawsze kubek, kolczyki i smaki.

 I zdjęcia.

A dlaczego o tym wszystkim piszę? Bo mam dziś dla Was przepis, który jest właśnie taką podróżą 

kulinarną. I choć uważam, że smaków spróbowanych "tam" nie da się do końca odtworzyć "tutaj", 

to jednak nic nie stoi na przeszkodzie aby próbować. Prawda? 

Chimney cake, czyli kurtosz bo o nim mowa (pozwólcie, że nie będę łamać sobie klawiatury na 

oryginalnej węgierskiej pisowni) to drożdżowe ciacho w kształcie...rurki. Długie paski ciasta 

drożdżowego nawija się na coś w rodzaju tuby, opieka nad rozżarzonym węglem polewając 

roztopionym masłem. Pycha! 

Swojego pierwszego chimney cake'a jadłam wiele lat temu w Budapeszcie a "naszło" mnie znów 

zeszłej zimy na jarmarku bożonarodzeniowym w Innsbrucku. Bo ten deser o rodowodzie 

rumuńsko-węgierskim jest już do kupienia w każdym większym mieście. 

Czy da się zrobić kurtosza w domu? Powiem tak: nie jest to niemożliwe :-) Skoro nawet mi udało 

się przy pierwszym podejściu zrobić coś bardzo zbliżonego w kształcie i nawet w smaku to rzecz 

do trudnych nie należy. Niestety pominęłam  polewaniem masłem :-)

Co będzie potrzebne?

rolki po ręcznikach papierowych

folia alu

o,5 kg mąki pszennej

3 łyżki cukru pudru

25 g drożdży

szczypta soli

2 jajka

200 ml mleka (ciepłego)

80 g masła (roztopionego)

cukier cynamonowy

3 łyżki roztopionego masła

Jak to się robi?

Drożdże rozcieramy z mąką, odrobiną cukru i mleka. Odstawiamy na kwadrans. Po tym czasie 

dodajemy resztę składników i wyrabiamy ciasto. Odstawiamy do wyrośnięcia w ciepłym miejscu, 

w naoliwionej misce. Po ok. godzinie wyjmujemy ciasto z miski (powinno być trochę klejące)

 i wyrabiamy jeszcze przez chwilkę. Dzielimy ciasto na równe części (ok 7-10 kawałków). 

Każdy kawałek rolujemy, tak aby uzyskać dosyć długi wałek. Ponieważ ciasto jest bardzo elastyczne 

można po prostu je rozciągać aż do uzyskania wałeczka. Rolki papierowe owijamy szczelnie folią 

aluminiową. Na to nawijamy rolki ciasta. Smarujemy roztopionym masłem, obtaczamy w cukrze 

cynamonowym. Pieczemy w piekarniku nagrzanym do 190 st. przez ok. 15 minut lub 

do zrumienienia. Ja piekłam je bezpośrednio na ruszcie, odwracając od czasu do czasu.

Wcinamy ciepłe :-) Z sosem karmelowym :-)

A jakie są Wasze smaki z podróży? Co wspominacie najchętniej

 i najczęściej? Próbowałyście kiedyś odtworzyć takie kulinarne 

wspomnienia? Macie jakieś sprawdzone przepisy?

Napiszcie koniecznie!

Milion uścisków!!

Do następnego!

XOXO