Samotność w kuchni czyli filo tarty z buraczkami i czarnuszką {przepis}

Zostałam słomianą wdową na kilka dni (hubby nadzoruje budowę schodów w naszym domu) i w  rezultacie grafik popołudniowy mi się zluzował. Oczywiście z ambitnych planów z cyklu czego-to-ja-nie-zrobię-podczas-mężowej-nieobecności zostało tylko nie-zrobię, bo zachłyśnięta nagłą wolnością spędziłam pierwsze popołudnie i wieczór na fotelu (bo gdy kota nie ma to myszy harcują) oglądając swoje ulubione programy, konkretnie jeden: Love it or list it Vancouver edition. Jest to jedyny program typowo wnętrzarski, który oglądam i jestem już pewna na tysiąc %, że styl północnoamerykański (z naciskiem na północ Ameryki Północnej, czytaj: Kanada) to jest moja bajka! Stonowana klasyka, przytulność, wysoki standard wykończenia, piękne tkaniny, spokojna elegancja, bez nadmiaru czegokolwiek. Let it be!

Wracając do tej mojej nieszczęsnej listy rzeczy do zrobienia to udało mi się wykreślić jeden punkt: wypróbowanie nowego przepisu. Z premedytacją zrobiłam to podczas nieobecności męskiej części naszej rodziny, bo wiedziałam aż za dobrze, że i tak będę jedyną konsumentką buraczanych tart. Po prostu pewne sytuacje nie podlegają reformom: buraczki, jak najbardziej, ale tylko i wyłącznie jako ćwikła lub starte na tarce z cebulką, na ciepło lub zimno, najchętniej jako dodatek do schabowego. Tak, zdecydowanie buraczki są uzasadnione tylko i wyłącznie w obecności schabowego. Próby przemycania buraka w jakiejkolwiek innej formie, chociażby carpaccio, to czysta herezja. Carpaccio, owszem, ale z polędwicy wołowej. Tak jak Pan Bóg przykazał.

Moje stanowisko wobec buraka jest zgoła inne niż pozostałych domowników. Jestem jednak w mniejszości, więc nie narzucam się ze swoimi uczuciami. Pielęgnuję je samotnie przy nadarzających się okazjach i jest to bardzo fajne doświadczenie. Wogóle uważam, że człowiekowi potrzebne są takie chwile sam na sam, chociażby dla zdrowia psychicznego. Ja nie mam problemu z momentami pt "me, myself and I". Lubię być ze sobą i nie nudzę się ze sobą. Efektem mojego ostatniego nienudzeniasię są tarty filo z nadzieniem z buraczków. Wpadły mi w oko jakiś czas temu i zachwyciły swoją urodą. Takie są nieoczywiste. I tak sobie pomyślałam, że chyba muszę poważnie zastanowić się nad sobą, bo mam uzasadnione podejrzenia, że mogę być wzrokowcem. Tyle rzeczy wybieram oczami! Potrafię kupić książkę ze względu na okładkę, perfumy ze względu na flakonik.  Co najdziwniejsze, są to słuszne wybory. Zdarzyło mi się nawet kiedyś kupić samochód tylko dlatego, że był ładny. To jednak nie był najlepszy wybór, jak się potem okazało.

Zatem Drogie Panie, przedstawiam Wam moje najnowsze dziecko kulinarne: tarty filo z buraczkami. Chciałoby się rzec: veni, vidi, vici bo zaprawdę: zrobiłam, sprawdziłam na sobie, macie moją rekomendację. Poniższe tarty spełniają trzy konieczne warunki:

• są ładne
• są łatwe
• są pyszne

Dodatkowo, w bonusie, są zdrowe i mają ten pożądany element zaskoczenia, bo jak to tak? Tarty z ciasta filo? Owszem. Tarty z burakami? Oh yes!! Burak przecież juz dawno wkroczył na salony. Kto by pomyślał?

Tarty z ciasta filo z buraczkami i czarnuszką

4 sztuki

4 średnie buraki, ugotowane, pokrojone w kosteczkę

4 arkusze ciasta filo

3 łyżki serka typu philadelphia

3 łyżki sera feta (pokruszonego)

50 g parmezanu, startego

1 jajko (opcjonalnie)

20 g masła (roztopionego)

0,5 łyżeczki soli

0,5 łyżeczki pieprzu

1 łyżka oliwy

1 łyżka czarnuszki (opcjonalnie)

1. Do miseczki wsypuję buraczki, dodaję serek philadelphia i parmezan, jajko, szczypiorek, czarnuszkę (możecie spróbować chia?), sól i pieprz.

2. Arkusz filo smaruję masłem, składam na pół, ponownie smaruję masłem i ponownie składam na pół, aż powstanie kwadrat.

3. Foremkę (ramekin) wykładam ciastem, delikatnie dociskając, nakładam farsz.

4. Piekę w piekarniku nagrzanym do 180 st przez ok. 10 minut lub do złotego koloru.

5. Po upieczeniu skrapiam oliwą, posypuję serem feta.

6. Zajadam się. Czynność powtarzam :-)

Wyobraźcie sobie chrupkość ciasta filo połączoną z delikatną słodyczą buraczków i słonym serem feta. Skropinoe oliwą, przybranę rukolą. Dobrze brzmi, prawda?

Zapiszcie przepis i spróbujcie koniecznie. Po świętach, bo teraz pewnie raczej Wam w głowie pasztety, sałatki warzywne i mazurki.

Buziaki!!!

Wasza testerka :-)

XOXO